ماجرای کشدار پردیس تئاتر تهران گویا تمامی ندارد و بهره‌برداری از این سالن قرار است آن‌قدر طول بکشد که دیگر نه هیچکس رغبتی به اجرا رفتن در آن داشته باشد و نه مردم آن را برای تماشای تئاتر انتخاب کنند.
مدت‌ها است که هر چند وقت یکبار به سراغ مجموعه پردیس تئاتر تهران می‌رویم، سالن‌هایی که از سه سال پیش به طور جدی وعده افتتاح شدن آن شنیده می‌شود؛ اما واقعیت چیز دیگری است و این سالن علی‌رغم اتمام عملیات عمرانی، به دلیل نبود زیر ساخت‌های برقی بلاتکلیف مانده است و گاهی به صورت پراکنده و نامعلوم گروه‌هایی در آن با عنوان‌های مختلف روی صحنه می‌رود.
پردیس تئاتر تهران مدت‌ها است آماده بهره‌برداری‌ست و حتی محمدباقر قالیباف، شهردار تهران، چگونگی اداره آن را نیز مشخص کرده است. قالیباف حتی در اختتامیه چهارمین جشنواره تئاتر شهر نیز از تحول در تئاتر ایران در دو سال آینده خبر داد و گفت:«تئاتر ما باید عمومی‌تر و مردمی‌تر شود و این نکته‌ای است که شهرداری تهران با کمک سازمان فرهنگی هنری حتما به آن دست می‌یابد و شما تا دو سال آینده ثمره این اتفاق را خواهید دید.»
محمود صلاحی، رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز چندی پیش از دستور محمد باقر قالیباف به این سازمان خبر داد و گفت: «طی چند سال اخیر با همت شهردار تهران، تئاتر گسترش پیدا کرده است و خوشبختانه به تازگی شهردار تهران با پیشنهاد من موافقت کرده و قرار است در هفته آینده 3 سالن بزرگ تئاتر به سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران واگذار شود.»
از طرف دیگر محمود اقدم، مدیر فعلی این مجموعه سالن از افتتاح آن در تیرماه امسال خبر داده بود و وعده رفع مشکلات برق ساختمان را نیز در اوایل تابستان داده بود.
ترسیمی که شهردار تهران از آینده تئاتر طی جلسات مختلف با مدیران فرهنگی و هنری داشته است، پیش از این نیز مورد توجه و تاثیرگذار بوده است، اما مسئله اصلی اینجاست که علی رغم تمایل قالیباف برای پیشرفت سخت‌افزاری و تاثیرگذاری محتوای در تئاتر کشور، این روند به کندی پیش می‌رود و حتی این اواخر در اختیار برخی گروه‌های ضعیف و ناتوان در جذب مخاطب قرار گرفته است.
در روزهایی که مسئله سخت‌افزاری تئاتر با کندی شدیدی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیش می‌رود و حتی مخاطبان برای حضور در سالن‌های تحت امر این وزرات‌خانه ترس دارند، اضافه شدن سالن‌های جدید می‌توان جانی دوباره به تئاتر ایران بدهد. البته نباید از این مسئله غافل شویم که خواسته یا ناخواسته بسیاری از هنرمندان علاقه‌ای به دور شدن از مرکزیت تئاتر ندارند و حاضرند مدت ها منتظر اجرا گرفتن در این سالن‌ها بمانند اما از مرکزیت دور نشوند. به هر حال انچه اهمیت دارد روزهایی است که می‌گذرد و سالن آماده خاوران به دلیل عدم استفاده از آن عمرش کم‌تر می‌شود. شاید نمایش‌هایی هم در این سالن اجرا بروند، اما اجراهای مقطعی هیچ کمکی به تئاتر کشور به معنای صحبت‌های شهردار تهران نمی‌کند.
مجموعه پردیس تئاتر تهران مکانات خاصی دارد و بارها از آن‌ها یاد کرده‌ایم، بار دیگر جهت یادآوری به همه آن‌هایی که این روزها از نبود سالن مجهز انتقاد دارند و یا اینکه تلاشی برای راه‌اندازی آن نمی‌کنند یادآوری می‌کنیم که کلنگ آن از ابتدای شهریور ماه سال 86 به زمین خورد و در زمینی به مساحت 28 هزار مترمربع در منطقه 15 شهر تهران ساخته شد. سالن نمایش اصلی این مجموعه در فضایی به وسعت دو هزار و 400 مترمربع و با ظرفیت یک هزار نفر فراهم شده است و در کنار آن چهار سالن نمایش تئاتر تجربی، هر یک به ظرفیت 150 نفر، سالن نمایش تئاتر عروسکی با ظرفیت 120 نفر و نیز سالن نمایش سینما و آمفی‌تئاتر با ظرفیت 150 نفر پیش‌بینی شده است.
خاوران منطقه‌ای است که قابلیت دسترسی به مناطقی از شهر تهران را دارد که تراکم جمعیت در آن بیش از دیگر مناطق است، مناطقی که تاکنون از یک چنین مجموعه‌ای بی‌بهره بوده و اگر مردم در این مناطق به تماشای نمایشی نشسته‌اند، اغلب یا آثار قدرتمند نبوده‌اند و یا اینکه سالن مناسب اجرای تئاتر نبوده است، اما اکنون با وجود پردیس تئاتر تهران که دسترسی خوبی از چند اتوبان مهم شهر تهران مانند آزادگان، بسیج، امام علی(ع) و پایانه‌های اتوبوس‌رانی خاوران و محلاتی دارد، این امکان برای دسترسی بسیاری از مردم و تحقق بخشی از عدالت فرهنگی در قبال مردم فراهم است. شاید در نگاه اول برخی بگویند خاوران جای نامناسبی است، اما واقعیت این است که اگر مردم این مناطق نیز بخواهند به تئاتر شهر که در وسط شهر است بیایند نیز همین حرف را می‌زنند.
