«تابناک»، حسن عباسی؛ از قدیم گفتهاند خوب است آدمی نان حلال سرِ سفرهی زن و بچهاش ببرد. نان حلال یعنی بابت مُزدی که دریافت میکند کار کرده باشد.
قدیمترها زمانی که میخواستند برای آموزش در دانشگاهها عضو هیئت علمی انتخاب کنند ، طرف باید هفت خوان رستم را طی میکرد تا بتواند هیئت علمی شود و پس از آنهم باید مقرّرات مربوط به اعضای هیئت علمی را رعایت میکرد تا بتواند در جایگاه خود باقی بماند.
وقتی پزشکی هیئت علمی دانشگاه و مستخدم دانشگاه میشود قانوناً باید مشابه کارمندان دانشگاه ساعت ورود و خروجش چک گردد و تمام ساعات اداری را در خدمت سیستم درمانی دانشگاه باشد.
این خدمات شامل ویزیت بیماران، برگزاری جلسات صبحگاهی گزارش بیماران جدید ، راند بخشها و برگزاری کلاسهای درس و حضور در درمانگاهها و اتاقهای عمل است.
عضو هیئت علمی از صبح وارد بخش دانشگاهی شده و پس از ساعت اداری بخش را ترک میکند. در گذشتهای نه چندان دور که اعضای هیئت علمی از روی شایستگی و لیاقت انتخاب و افراد علاقمند به آموزش و نه پول داوطلب عضو هیئت علمی میشدند ، بزرگان رشتههای مختلف نه تنها صبحها بلکه عصرها و تا پاسی از شب در بیمارستانها و بخشهای بالینی میماندند و به تحقیق و تدریس و مطالعه میپرداختند.
پزشکان قدیمیتر استادانی داشتهاند که تا نیمههای شب در بیمارستان میماندند و افتخارشان بخش دانشگاهی بود. امروزه اعضای هیئت علمی دانشگاهها سر و ته شان در بخش خصوصی مشغول بوده و گاهی هم به نوبت سری به مراکز دولتی و دانشگاهی میزنند.
شاید افت شدید سیستم پزشکی و پرستاری از نظر علمی و اخلاقی و فجایعی که روزانه اخبار جسته و گریختهای از آن علیرغم سانسور شدید مدیران درمانی کشور به بیرون درز میکند نتیجهی وجود و حضور افرادی به عنوان هیئت علمی است که صد البته بسیاری از آنها صلاحیت علمی و اخلاقی لازم برای تربیت دانشجو را ندارند.
عضو هیئت علمی با حقوق لاکچری و کارانهی نجومی و حداقل کار در بخش دانشگاهی که شب و روزش را در بخش خصوصی میگذراند و از بخش دولتی برای کسب عنوانی استاد دانشگاه و سکویی برای پراندن بیمار به بخش خصوصی استفاده میکند ، کارخانهی بسیار بدی است که نمیتواند محصول خوب تولید کند.
محصولات چنین کارخانهای پزشکان پولکی زیرمیزی بگیر و فراری از مالیات و پرستارانی متکبر و فیس و افادهای است که فکر میکنند رسیدگی به بیمار از لطف آنهاست ، در حالی که چندین برابر کارکردشان و در مورد پزشکان چند صد برابر کارکردشان حقوق و مزایا دریافت میکنند.
حال که ریاست محترم قوهی قصائیه برای مبارزه با فساد سیستماتیک شمشیر را از رو بستهاند خوب است نگاهی به کارانهی پزشکان هیئت علمی دانشگاه در ده ، پانزده سال گذشته بیندازند و ببینند پزشکان دانشگاه با کار در بخشهای خصوصی کارانههای نجومی چند ده میلیونی را بابت چه چیزی دریافت کردهاند.
سیستمهای نظارتی قوهی قضائیه بررسی کنند؛ پزشکان عضو هیئت علمی که حقوق هیئت علمی دریافت میکنند و تمام وقت خود را در بخشهای خصوصی میگذرانند در طی این سالها چرا کارانهی نجومی دریافت می کردهاند.
مسئولین محترم قضائی بررسی کنند که چگونه کارمند و عضو هیئت علمی دانشگاه میتواند نصف سال در ایران و نصف سال در کانادا و استرالیا و آلمان و... باشد.
در دوران دبیرستان در مورد زندگی انگلی می خواندیم که انگل ها به میزبان خود متصل و از آن بدون هیچ زحمتی تغذیه میکردند.
به نظر میرسد که اکثریت اعضای هیئت علمی دانشگاهها در حال حاضر زندگی انگلی داشته و به بدنهی دانشگاه چسبیده و بدون هیچ زحمتی از آن ارتزاق مینمایند.
لازم است مسئولین مربوطه به این نوع زندگی انگلی خاتمه دهند و حضرات هم سعی کنند نان حلال سر سفره زن و بچه خود ببرند.
انتهای پیام/*