به گزارش تابناک مرکزی علیرضا ایزدی گفت: استان مرکزی بیش از یک چهارم مفاخر سرزمین ایران را در خود پرورش داده و این نیازمند تشکیل بنیادی برای شناخت بزرگان و مفاخری همچون امیرکبیر و فخرالدین عراقی در چهارچوب مشخص به عنوان الگو را دارد.
ایزدی در ادامه گفت: ما بایستی با تشکیل این بنیاد همه ساله بسیاری از اساتید و محققان را در مورد شناخت هر چه بیشتر این بزرگان دعوت کنیم و به عنوان الگو برای ساختن ایرانی آبادتر و آزادتر از امروز بگوئیم و بفهمیم.
ایزدی با بیان اینکه فخرالدین عراقی کمیجانی از شاعران عارفان ادب فارسی زبان در سده هفتم هجری می باشد گفت وی یکی از شاعران پرآوازه و عارف مشهور در آن زمان بوده است که گذرزمان از شهرت وی کاسته است.
مدیر کل میراث فرهنگی استان مرکزی هدف از برگزاری این مراسم را شناساندن جایگاه عرفانی و شخصیت فخرالدین عراقی به عنوان شاعر قرن هفتم از خطه فرهنگ دوست کمیجان دانست.
ایزدی در ادامه داد: استان مركزی مهد تربیت و پرورش علما و بزرگ مردانی چون سید عبدالحمید سجادی وفسی، امیر كبیر، دكتر حسابی، آیت الله اراكی و امام خمینی(ره) بوده است كه نقش تعیین كننده ای داشت. امام خمینی(ره) از سال 42 مبارزات خود را آغاز كرد و پرچم مبارزه با اسرائیل و آمریكا را بردوش گرفت و توانست با ایستادگی در برابر تمام زورگویی های دنیای غرب، مكتب اسلام را در دنیا گسترش دهد.
او گفت: بزرگداشت نام و یاد این علمای برجسته یكی از مهمترین كارهای فرهنگی است كه نباید مورد غفلت واقع شود و همواره باید در صدر كارهای فرهنگی قرار گیرد.
فرماندار كمیجان هم در این همایش گفت: شیخ فخرالدین عراقی شاعری از قرن هفتم هجری بوده است كه زادگاهش این شهرستان بود وی یكی از ستارگان عالم عرفان بود .
او ادامه داد: بعد از آن شیخ فخرالدین به شهر همدان عزیمت كرد و ضمن آشنایی با علم و ادب در سن 18 سالگی به عنوان یك مدرس تمام عیار به شهرستان كمیجان بازگشت.
فرماندار شهرستان كمیجان نیز گفت: پدر این بزرگوار از كودكی او را با قرآن آشنا كرد و در 9 سالگی قرآن را با صوت بسیار زیبا تلاوت می كرده است.
درحاشیه این مراسم از تمبر این شاعر نامی وهمچنین کتاب کمیجان تا دمشق و اسناد تاریخی نیز رونمایی شد.
در این همایش سخنرانان گوشه هایی از زندگی و نیز اهمیت آثار او را تشریح كردند.
شیخ فخرالدین ابراهیم بن بزرگمهر بن عبدالغفارعراقی كمیجانی از شاعران و عارفان ادب فارسی زبان است كه در سال ۶۱۰ هجری در كمیجان استان مركزی به دنیا آمد و در سال ۶۸۸ در دمشق درگذشت.
این شاعر بزرگ، غزل عارفانه را بسیار لطیف و سوزناك می سروده و دیوان قصاید و غزلیات او شامل چهار هزار و 800 بیت است.
این شاعر گرانقدر همچنین منظومه ای به اسم عشاق نامه یا ده نامه سروده است.