کیفیت بد نان در استان فارس
بزرگترین تولید کننده گندم از تنور شکسته نان می خورد!
لقمه ای گرفتم و در دهان گذاشتم و شروع کردم به جویدن و جویدن و جویدن ...
نکند قطعه ای از یک لاستیک را اشتباهاً در دهان گذاشته ام؟لااقل تا جویده شدن این لقمه فرصتی برای غرقع شدن در بحر تفکر برایم فراهم شد و هرچه فکر کردم و تا به یاد دارم و تا بوده و هست نان شیراز نان بدی بوده است!!!
تابناک فارس:لقمه ای گرفتم و در دهان گذاشتم و شروع کردم به جویدن و جویدن و جویدن ...
نکند قطعه ای از یک لاستیک را اشتباهاً در دهان گذاشته ام؟لااقل تا جویده شدن این لقمه فرصتی برای غرقه شدن در بحر تفکر برایم فراهم شد و هرچه فکر کردم و تا به یاد دارم و تا بوده و هست نان شیراز نان بدی بوده است!!!
بیشتر که به تفکر و تحلیل پرداختم متوجه شدم نان مذکور اساساً از 3 قسمت تشکیل شده:
اول قسمت خوردنی که از جنس جیر و گاها لاستیک سخت است!
دوم و سوم قسمت های دور ریختنی که عمده قسمت های نان هستند و از جنس خاکستر و خمیر می باشند!
کیفیت نان در شیراز واقعا بد است و برای پیدا کردن یک نان قابل تحمل بسیار سفر باید تا پخته شود نانی!
البته وضعیت نان در دیگر شهرستان های استان هم فوق العاده نیست و اگر بخواهیم به طور کلی به وضعیت نان استان نگاه کنیم، باید بگوییم که انصافا غیرقابل قبول و بد است.
داریم از نان استانی حرف می زنیم که سال های سال تولید کننده اول گندم کشور بوده و به عبارتی نان کشور روی این استان می چرخد.انگار واقعا کوزه گر باید از کوزه شکسته نان بخورد...
این در حالیست که فرماندار شیراز مدعیست فارس گندم های درجه دو و سه را به دیگر استان ها می فرستد و آرد استفاده شده در نانوایی های استان از گندم درجه یک می باشد و جالب اینجاست که کیفیت نان آن استان هایی که از گندم درجه دو و سه استان فارس استفاده می کنند از نان فارس بهتر است!!!واقعا دیگر بدتر ازین نمی شود...
با وجود گران شدن قیمت نان متاسفانه کیفیت پخت و عرضه آن در اغلب نانوایی های این شهر نه تنها بهتر نشده، بلکه روز به روز شاهد افت کیفی این کالای اساسی هستیم.
مردم هم ناراضی هستند و هم از کیفیت نالان و هم از بهداشت.بخوانید گلایه های برخی از شهروندان را:
نانواها باید از روپوش سفیدی استفاده کنند تا در صورت کثیفی مشخص باشد ولی بیشتر آنان اصلا روپوش ندارند و حتی با دمپاهای رنگارنگ در درون نانوایی رفت و آمد می کنند.
استفاده از کلاه برای جلوگیری از ریزش مو و عرق در خمیر لازم است که در بیشتر نانوایی های شهر مشاهده نمی شود و مهم تر از آن شستن دست با مواد شوینده در این صنف بسیار مهم است و این در حالی می باشد که در سرویس های بهداشتی برخی نانوایی های خبری از مایع دستشویی نبوده و شستن دست تنها از طریق آب خالی صورت می گیرد.
گرچه کشیدن سیگار حین نان پختن ممنوع است ولی متاسفانه در برخی نانوایی ها این کار کاملا عادی و گاها دوده اش بر روی خمیر می ریزد .
مهترین مساله نپوشیدن دستکش و تماس دست شاطر با نان داغ و پول های کثیف است که در هنگام اعتراض می گویند همین است که می بینی می توانی نان خود را از جای دیگر تهیه کنی .
وقتی برای خرید نان به نانوایی می رویم شاطر در یک روشویی که کنار دستش است و لکه ها و کثیفی روی آن بیداد می کند دستش را با آب خالی می شوید و بعد با شلوارش که حتی لباس فرم هم ندارد دستهایش را پاک و سپس شروع به پخت نان می کند.
شاطری که در حال پخت نان است با داشتن سیگار در دستش خاکسترهای آن را بر روی خمیر می ریزد و بعد همان را بر می دارد برای درست کردن و وقتی اعتراض می شود می گوید نان که در تنور پخته می شود و اگر میکروبی داشته باشد از بین می رود پس جای نگرانی ندارد.
بر روی کف نانوایی های آنقدر لک چای و آب خمیر ریخته است که نشانگر تمیز نشدن ان مکان در طول چندین ماه متوالی است .
گرانی قیمت نانی ربطی به کیفیت آن ندارد زیرا هرچه که قیمت بالا تر می رود کیفیت آن پایین تر می آید و دور تا دور نان ها کاملا خمیر بوده و از سویی این کالای اساسی به محض سرد شدن دیگر قابل مصرف نیستند.