تحریف ادامه دار دریای شمال
چرا از واژه جعلی خزر استفاده می شود ؟!
نام مازندران که نام دیگر این دریاست، امروزه در ایران معمول است؛ اگرچه از نامواژه خزر بهتر و قابل ترجیح است، اما جامع نیست و با واقعیت دریا تطابق ندارد. چون در ناحیه جنوبی این دریا و داخل خاک ایران، استان‌های گیلان و گلستان نیز با دریا همجوارند. اما نامواژه کاسپین به دلایلی که گفتم بهتر و مرجح‌تر از مازندران است و می‌تواند عدم جامعیت مازندران را برطرف کند.
مسعود پاشنا/ به گزارش تابناک مازندران ، متاسفانه در ایران برای به کار بردن دریاچه شمال ، از نام صهیونیستی خزر استفاده می شود.
از شهرک خزرشهر گرفته تا نام برخی رسانه ها و بسیاری از مکانهای دیگر که به غلط از کلمه خزر استفاده می کنند،
هر چند پیشتر در این مورد نوشتیم ولی برای شناخته شدن بهتر این واژه لازم است به تاریخ برگردیم.
بر اساس این گزارش ، غیر از ما که در کنار دریای مازندران زندگی می کنیم همه همسایگان به اینجا دریای کاسپین (یونانی قزوین ) می گویند.
با کمی مطالعه درخواهیم یافت که خزرها یکی از گروه های تشکیل دهنده صهیونیسم بودند که الان این قدر با آن مشکل داریم.
فقط در ایران به دریای مازندران ، خزر می گویند که در دوره قاجار و بنی امیه جا افتاده بود و برای ناچیز جلوه دادن سهم ایران از این دریان بود. -
خزر در حقیقت یک قوم یهودی در روسیه بوده ( قوم اشک ناز ، امروزه یهودی ها اروپا هستند ) که بوسیله مسیحان ارتدوکس به طرف اروپا رانده شدند.
کانال خودم :
بررسی نقشه‌جات جغرافیایی بین‌المللی و اسامی بین‌المللی و پوشش گیاهی و جانوری و... منتسب به این منطقه، گواه اصالت و جهانی بودن نام دریای کاسپین است. کاسپین نام اقوام خطه جنوبی دریای کاسپین است که طبق شواهد تاریخی، ریشه تمدن عیلامی است.
نام خزر بنا به برخی گزارشات تاریخی مربوط به اقوام ترک‌تبار با مذهب یهودی است که متعلق به این منطقه نبوده‌اند و به عنوان یک قوم مهاجم به منطقه آمده و سپس به افغانستان کوچ کرده‌اند. برخی از گزارشات اخیرالمنتشر گواهی می‌دهد که اسرائیلی‌ها خود را مبنای نامگذاری خزر در منطقه می‌دانند.
نام دریای خزر خیلی جعلی تر از خلیج عربی است؛ در حالیکه مکرر نام دریای مازندران و طبرستان را در متون تاریخی مشاهده می کنیم.
کانال خودم :
نام دریای خزر از کجا آمده؟
خزر نام قومی ترک تبار و یهودی مذهب است که در دوره باستان در بخش‌های شمالی و شمال باختری دریای کاسپین سکونت داشتند.
خزران بخشی از قبایل ترکی بودند که در سده‌های هفتم و هشتم میلادی از سرزمین آسیای مرکزی به‌سوی ولگا مهاجرت کردند و در دشت قبچاق (خاک روسیه کنونی) سکونت گزیدند و نام خود را به این دریا دادند.
بهترین و جامع‌ترین نام برای دریای خزر فعلی چیست؟
نامواژه کاسپین (کاسپی) است؛ به 6 دلیل:
کاس‌ها قومی ایرانی بودند که در آستانه ورود آریاییان به ایران نام و آوازه‌ای داشتند. این قوم که ابتدا در شمال رود ارس تا ناحیه دربند قفقاز سکونت داشت، اندک اندک به سوی جنوب، یعنی نواحی ایران فعلی آمد و در نواحی قزوین و دو سوی کوه‌های زاگرس جای گرفت و امروزه بسیاری از نامواژه‌های سرزمین ایران، از جمله واژه‌های کاشان (=کاسان) و قزوین (=کسپین) با نام این قوم در پیوند است. از جمله مراکز سکونت این قوم گیلان بود. امروزه در گیلان واژه کاس نامی شناخته شده است و همچنان کاربرد دارد، مانند: کاس احمدان (از روستاهای فومن)، کاسان (روستایی در پسیخان)، کاس آقا و کاس خانم (نام اشخاص)، کاس کولی (نوعی ماهی) و ...
نام دریای خزر در دوره‌ای از تاریخ که کاس‌ها نامدار بودند، دریای کاسی‌ها (کاسپی‌ها=کاسپین) بود و سده‌ها مردمان اطراف این دریا، واژه کاسپین را برای نامیدن این دریا به‌کار می‌بردند. بنابراین امروزه می‌توان دوباره آن نامواژه را زنده و مطرح کرد.
نامواژه کاسپین نام جهانی دریا نیز هست و جهانیان (به‌جز ما ایرانیان)، این نامواژه اصالتاً ایرانی را خوشبختانه به‌کار می‌برند. بنابراین نیاز به تبلیغ و معرفی ندارد.
فرهنگ و تمدن ایران زمین در دوران پیش از ورود آریاییان با قوم کاس در پیوند است و این قوم که به دو شاخه کاس‌سی (کاسی) و کاسپی (کاسپی) تقسیم می‌شد، آثار ماندگار فرهنگی و تمدنی فراوانی از خود به یادگار گذاشته است که یک نمونه بارزش، تمدن معروف سیلک در ناحیه کاشان (کاسان) می‌باشد. بنابراین زنده کردن این نامواژه در پیوند کامل با فرهنگ و هویت تاریخی ایران زمین است و به‌ویژه با فرهنگ و تمدن گیلان و ساکنان کنونی آن تناسب و سنخیت بارزی دارد.
نام مازندران که نام دیگر این دریاست، امروزه در ایران معمول است؛ اگرچه از نامواژه خزر بهتر و قابل ترجیح است، اما جامع نیست و با واقعیت دریا تطابق ندارد. چون در ناحیه جنوبی این دریا و داخل خاک ایران، استان‌های گیلان و گلستان نیز با دریا همجوارند. اما نامواژه کاسپین به دلایلی که گفتم بهتر و مرجح‌تر از مازندران است و می‌تواند عدم جامعیت مازندران را برطرف کند.
دلیل دیگر استفاده از نام کاسپین برای دریا، لزوم حذف واژه خزر می‌باشد که واژه‌ای غیرایرانی است و هیچ‌گونه سنخیتی هم با فرهنگ و تمدن ایران زمین ندارد. بنابراین با وجود نامواژه کاسپین و رواج و کاربرد جهانی آن، استفاده از واژه خزر اشتباه و دور از عقلانیت و منطق می‌باشد.
تاکنون بیش از 36 نام برای دریای مازندران درمنابع تاریخی ذکر شده این نامگذاری یکی به خاطر وجود اقوامی بوده که در کنار این دریا زندگی می کردند
خزرها مردمانی ترک و نیمه‌کوچ‌نشین بودند که در اواخر قرن ششم پس از میلاد یک امپراتوری با پشتوانه تجارتی بزرگ را تشکیل دادند که بخش جنوب شرقی اروپای مدرن، روسیه، جنوب اوکراین، کریمه و قزاقستان را پوشش می‌داد.خزرها مردمانی جدا شده از خاقانات غربی ترک بودند که از سدهٔ ششم تا دهم میلادی در سرزمین‌هایی از پایین دست رود ولگا، تا کرانهٔ شرقی دریای سیاه و شمال قفقاز حکمرانی می‌کردند
پادشاهی یهودی حمیر و یهودی‌های منطقه خزر دو نقطه مرموز در تاریخ یهودیت هستند که زمانی ارج و قرب و اهمیت داشتند و امروزه، تحقیق و پژوهش درباره‌شان نکوهیده و ممنوع است. ظاهراً اسرائیل قصد دارد مفهوم وراثت و خون یهودی را با این دو نقطه مبهم تاریخ خود جایگزین کند
دریای مازندران دریایی کهن که اگرچه در جغرافیا دریاچه نام دارد اما چون گستره آن زیاد است (438هزارکیلومتر مربع) و پهناورترین دریاچه جهان است، آنرا دریایی جدا ومستقل از آبهای آزاد دانسته اند این دریاچه بازمانده دریای عظیم باستانی تتیس tethis است که میلیونها سال قبل پس از تغییر و تحولات کره زمین و تشکیل اقیانوس ها از میان رفت.
در نوشته های دانشمندان یونانی، رومی و عربی به چشم می خورد که دریای مازندران بزرگترین آبگیر بسته (میان قاره ای) کره زمین است که 44 درصد ذخایر آبی دریاچه آبی دریاچه های کره زمین را تشکیل می دهد..
در سال ۱۳۶۱ دولت ایران نام دریای مازندران را نام رسمی اعلام کرد، ولی در بخشنامه دولتی سال ۱۳۸۱ نام رسمی دریای شمال ایران در مکاتبات فارسی دریای خزر و در مکاتبات انگلیسی دریای کاسپین (Caspian Sea) اعلام شد.
٢٩خزر: نام ناحیه ای و مردمی که به سپید پوستی معروف بوده اند.
گه کند ماه نقشت اندر دل
در خَزَر هند و درحبش بُلغار
( تازیانه های سلوک، نقد و تحلیل قصاید سنائی، دکتر شفیعی کدکنی، زمستان ۱۳۸۳، ص۳۶۵. )
گه کند ماه نقشت اندر دل
در خَزَر هند و درحبش بُلغار
( تازیانه های سلوک، نقد و تحلیل قصاید سنائی، دکتر شفیعی کدکنی، زمستان ۱۳۸۳، ص۳۶۵. )
منبع: تابناک